KWA mara nyingine rasmi, Oktoba 14 mwaka huu, Watanzania waligubikwa na wingu kubwa la majonzi wakati wakiadhimisha kumbukumbu ya mwaka mmoja tangu kifo cha Muasisi wa Taifa la Tanzania, Hayati Mwalimu Julius Kambarage Nyerere.

Siku hiyo ya Jumamosi iliyopita, kila Mtanzania mwenye mapenzi mema kwa Taifa, alikuwa na mtindo wake wa kuadhimisha kumbukumbu hii.

Wengine wengi waliadhimisha kwa sala na ibada mbalimbali. Wengine waliimba, wengine kusikiliza hotuba zake na wengine kusoma makala zenye wasifu wa kiongozi huyo Mtanzania, aliyewaacha Watanzania wenzake mithili ya mti uliokatwa ghafla huku bado ndege wengi wakiutumainia katika maisha yao baada ya kifo chake tarehe kama hiyo ya mwaka jana huko Uingereza kutokana na ugonjwa wa saratani ya damu.

Wapo Watanzania na hata wananchi wa mataifa mengine walioadhimisha siku hii kwa kukumbuka maneno na matendo yake katika kutetea uhuru, haki na amani kwa wanyonge kote duniani na hata kuimarisha amani na umoja wa kitaifa kwa Watanzania.

Hakuna kiongozi hata mmoja wa Watanzania mwenye akili timamu, au mwananchi asiye mnafiki, ambaye baada ya kifo cha Mwalimu Nyerere, nafsi yake haikuguswa kwa namna ya pekee.

Hii inatokana na matendo ya Hayati Nyerere yalivyoonesha kuwa yalikuwa ya kishujaa na yaliyojaa upendo kwetu Watanzania wenzake, na bara la Afrika kwa jumla.

Kila mmoja anajua dhahiri kuwa amani tunayojivunia Watanzania hata kuwafanya watu wa mataifa mengine kutuonea gele, imetokana na Mwalimu Nyerere.

Mshikamano na umoja wa kitaifa uliopo miongoni mwetu, ni matunda mema ya juhudi za Mwalimu na hata elimu waliyonayo wasomi wengi wa Tanzania kama sio wote, ni mazao bora ya kazi na busara za Mwalimu.

Sisi tunaamini kuwa kilio cha Watanzania wote kumpoteza kiongozi shupavu, mwenye busara na mpenda haki kwa wote, Mwalimu Nyerere, kilikuwa kilio "cha kutoka tumboni" na kwamba hakuna aliyetoa "kilio cha mdomoni" ambacho ni cha kinafiki.

Tunaamini kuwa hakuna aliyelazimishwa kulia na kutoa ahadi mbalimbali kama ile ya kusema tutamuenzi Baba wa Taifa kwa kufuata nyayo zake, kumbe moyoni anajua dhahiri kuwa ndiye atakayeongoza jahazi linaovuta kamba ya kupinga juhudi za Mwalimu.

Kinachotushangaza na kutusikitisha, ni kushuhudia maneno TUTAMUENZI BABA WA TAIFA, yanakuwa wimbo wa kutafutia umaarufu wakati matendo yanakuwa kinyume.

Inashangaza kuona kuwa hata baadhi ya viongozi wa vyama, mashirika na taasisi mbalimbali za kiserikali na za kibinafsi, nao wako mstari wa mbele kuimba nyimbo hizo huku ndio wa kwanza kuchelewa, kutoroka kazini na kujilimbikizia mali kinyume na kipato chao halali na hata kufanya ubadhirifu.

Inashangaza pia kuwaona wengine ndio wanajipenyeza kuwa chemichemi ya vurugu na uharibifu wa amani iliyodumu nchini mwetu kwa muda mrefu.

Ikumbukwe kuwa unapomuenzi mtu, daima unakuwa unaiga na kuyaendeleza yale yote aliyofanya. Unapinga na kukemea yale yote aliyopinga.

Sasa je, Watanzania, ni kweli tunamuenzi Baba wa Taifa au tunapiga porojo za mdomoni na majukwaani.

Baba wa Taifa alikuwa akikemea tabia ya kutoa na kupokea rushwa, hata katika hotuba zake nyingi, zinaeleza. Alijua dhahiri rushwa ni adui wa haki katika ulimwengu wowote unaopaswa kuwa.

Ni dhahiri alijua kuwa, kwa ugonjwa wa rushwa, wanaokufa na kuibua vilio vya samaki visivyo na machozi, ni wanyonge na wenye vipato duni.

Ni hao watakaokosa huduma za msingi katika jamii kama elimu, haki za kisheria na nyinginezo nyingi.

Zaidi ya yote ni hao hao watakaokufa kwa kukosa huduma za afya.

Sasa kama ndivyo, inakuwaje sehemu nyingi zikiwamo polisi na mahakama wanaotarajiwa kuwa mstari wa mbele kukemea vitendo vya rushwa, bado wanaendelea navyo? Je, ni kweli kwamba wakubwa wa taasisi hizo na vituo vyake hawajui kuwa wananchi wanaombwa maelfu kadhaa ya pesa kwa kununulia karatasi za mahakama?

Je, serikali kupitia vitengo vyake husika, haijui kuwa hata polisi wanapokwenda kumkamata mharifu, huomba nauli ya mkononi, na kudai chai toka kwa mlalamikiwa? Hiyo ni nauli au chai gani?

Tukiacha hivyo vyombo vya dola, kwa nini serikali kupitia Wizara ya Afya na vitengo vyake kwa kushirikia na Taasisi ya Kuzuia Rushwa(PCB), wasifanye mitego ya mara kwa mara katika mahospitali hasa wodi za wazazi ambako rushwa inanuka na imeanikwa juani kwa sura ya SODA?

Inashangaza, inakera na inasikitisha kuona taasisis inayoapa kumuenzi Mwalimu nyerere ndiyo watumishi wake wanawalazimisha akina mama wajawazito wanaojifungulia kwao wawanunulie "soda" eti kwa kuwa wamewahudumia hadi wakajifungulia pale.

Kama sio rushwa, ni soda gani anayolazimishwa mgonjwa (mjamzito au mama aliyejifungua), kumnunulia nesi badala ya nesi huyo anayelipwa mshahara unaotokana na wavuja jasho kwa ajili ya shughuli hiyo, kumpa pole mgonjwa huyo?

Na kwanza ingawa "soda" hiyo "wanaipaka rangi" ya zawadi, ni zawadi gani anayolazimishwa mtu kuitoa baada au kabla ya kuhudumiwa, tena kwa ukali wa namna hiyo na kupangiwa kiasi maalumu kinachoambatana na lawama dhidi ya kidogo kilichotolewa?

Tunadhani umefika wakati ambao kila mmoja anayesema anamuenzi Baba wa Taifa, amuenzi kweli kwa matendo na sio kwa unafiki.

Maeneo hayo ya rushwa hayana budi kumulikwa ili akinamama wajawazito wajifungue kwa amani bila hofu ya kudaiwa malipo yasiyo rasmi.

Kwa kuwa hivi sasa Baba wa familia ya Watanzania ni Rais Benjamini Mkapa, sisi tunauliza KAMA TUNAMUENZI NYERERE, "SODA" WADI YA WAZAZI NA POLISI, NI ZA NINI?

BARUA ya mkufu ni ile ambayo mtu anaiandika na kumpelekea mwingine akimwagiza naye aandike barua kadhaa awapelekee watu wengine.

Tendo hilo la kuziandika barua hizo linasukumwa au na tamaa ya bahati ya kupata kitu kikubwa au hofu ya kupata janga kubwa barua hizo zisipoandikwa katika muda maalum toka mtu anapoipokea hiyo barua. Mfano mmoja wa aina ya barua ya mkufu ya Mt. Yuda Tadei. Mtakatifu wa yasiyowezekana. barua za namna hiyo zimezusha mashtaka katika dhamiri za watu.

Bruno Ngonyani

Askofu wa Lindi.

Napenda kutoa maoni yangu kupitia kona ya safu hii ya barua za Wasomaji.